Het meisje in het roze

Ik zie chaos, ik voel chaos, ik kan geen beeld vasthouden, help!!! Er is een stoorzender, iemand of iets stoort verschrikkelijk. Wat een mist, waar ben ik? Ik loop boven op de berg, maar er is alleen maar mist.

Plotseling rent er een paard voorbij en kijkt me strak aan. En zoals hij plotseling voorbij rende was hij ook plotseling verdwenen. Tussen de mist door verschijnen er twee kinderen die hand in hand met elkaar aan het spelen zijn. Het meisje is opvallend door haar fel rood truitje.

In de verte zie ik het paard weer, maar nu rijdt er een donker gestalte op het paard. Het staat stil bij het meisje. De donkere gestalte slaat het meisje hard met een ijzeren staaf. Wat gebeurt hier toch allemaal? Ze was zo blij met het jongetje aan het spelen en nu kijkt ze heel verdrietig en boos. De donkere gestalte op het paard verandert in een zwart gat en nodigt me uit naar binnen te gaan. Wel erg donker. Angst bekruipt me. Toch is het nu tijd om het donker de hand te schudden. Ik ga naar binnen.

Heldere sterren stralen boven mij en onder mij draait de aarde om zijn as. Goed, ik zweef in het heelal, maar hoe kom ik weer op moeder aarde terecht? Er wordt vanaf de aarde naar mij geseind met licht. Ik probeer naar het licht toe te gaan. Helaas verloopt het moeizaam. Uiteindelijk word ik er heen gezogen en beland ik in de diepe oceaan op moeder aarde. Ik heb een duikerspak aan en ik ben wat aan het zoeken. Ik zie iets wat erg belangrijk voor me is. Het is felroze. Het lijkt wel een zeester of zee-egel. Dan verschijnt het zwarte gat weer achter mij. Ik draai om en ga weer naar binnen.

Ik zie een meisje met een felroze jurk aan. Het is precies de kleur van de zeester die ik vond in de diepe oceaan. Het roze meisje zit boven op een berg en kijkt voor zich uit. Ik probeer haar aan te raken, maar op de een of andere manier lukt het me niet. Haar gezicht verandert ook continu, ze heeft gezichten uit verschillende werelddelen. Dan zie ik weer een Chinees gezicht, Afrikaans, Spaans, Indiaans. Wie is zij? Wie wilt ze zijn? Ik wil met haar praten. Ze heeft heel lang donker haar. Mijn hand dwingt haar haar omhoog te tillen. Ik schrik. Ze heeft diepe wonden in haar nek en op haar rug. Mijn vingers trillen en proberen zachtjes de wonden aan te raken. Plotseling draait ze zich om naar mij. “Goed, je hebt me gevonden en het is tijd dat ik je mijn verhaal vertel. Ik wil weer vrij zijn. Luister…”